W dzisiejszym wpisie opowiem po raz pierwszy o polskim pisarzu fantastyki, który swą rozpoznawalność zawdzięcza głównie ,,Sadze o Wiedźminie" i ,,Trylogii husyckiej". Dzięki tym przełomowym dziełom w polskiej fantastyce postać Andrzeja Sapkowskiego stała się znana nie tylko w Polsce, ale też w całej Europie i Ameryce.
Krótka Biografia
Andrzej Sapkowski urodził się 21 czerwca 1948 roku w Łodzi, gdzie otrzymał pełne obywatelstwo tego miasta. Z wykształcenia jest ekonomistą. Od 1972 do 1994 roku pracował w handlu zagranicznym. Przed 1986 rokiem pisał, lecz rzadko i za małe pieniądze. Jako pisarz fantasy dał się poznać dopiero w roku 1986, gdy zadebiutował na łamach ,,Fantastyki" opowiadaniem o Wiedźminie, które zapoczątkowało powstanie książek, opowiadających o przygodach Geralta z Rivii. Napisał też esej o Rycerzach Okrągłego Stołu, czy Rękopis znaleziony w Smoczej Jamie. Znany jest również z innych pomniejszych opowiadań. Jest laureatem wielu nagród literackich polski i zagranicznych, między innymi Paszportu Polityki. Jest żonaty i ma syna.
Ciekawostki
Książki Andrzeja Sapkowskiego zostały łącznie przetłumaczone na aż 15 języków.
Na podstawie ,,Sagi o Wiedźminie" powstały dwie gry: Wiedźmin oraz Wiedźmin 2: Zabójcy Królów. Powstał też film oparty na przygodach Geralta z Rivii.
Pan Andrzej został łącznie nagrodzony pięcioma nagrodami imienia Janusza A. Zajdla, dzięki czemu Sapkowski stał się zaraz po Jacku Dukaju najczęściej nagradzanym autorem tej nagrody.
Jest Ambasadorem Łodzi w walce o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016 roku.
Najwięcej dzieł Sapkowskiego ukazało wydawnictwo superNOWA.
Na podstawie dwóch opowiadań - ,,Ostatnie Życzenie" i ,,Miecz przeznaczenia" powstała seria sześciu komiksów autorstwa Macieja Parowskiego i Bogusława Polcha.
20 stycznia 2012 roku pan Andrzej na antenie Radia Gdańsk pisarz zapowiedział nową powieść o Geralcie z Rivii.
Saga o Wiedźminie została tak nazwa przez wydawcę. Wedle planów Sapkowskiego cykl ten miał nosić tytuł ,,Krew elfów", a pierwsza część cyklu ,,Lwiątko".
Saga o Wiedźminie Saga o Wiedźminie składa się z pięciu powieści o Geralcie, w których autor rozpoczyna nowe wątki i kontynuuje te rozpoczęte. W sadze główną rolę odgrywa Ciri - dziecko -niespodzianka oraz wiedźmin Geralt. Saga składa się z pięciu części pod tytułem:
Krew elfów, część wydana w 1994r.
Ciri uczy się w Kaer Morhen pod okiem
wiedźminów, w tym starego Vesemira. Do opieki nad dziewczynką Geralt
wzywa Triss Merigold, czarodziejkę walczącą z Nilfgaardem pod Sodden.
Podczas szkolenia wiedźmini i czarodziejka odkrywają, że Ciri jest Źródłem. Tymczasem Lwiątkiem z Cintry
interesuje się pewien zagadkowy czarodziej o imieniu Rience, bez
wątpienia będący wysłannikiem potężniejszego maga. Porywa on Jaskra, by
wydobyć informacje gdzie przetrzymywana jest Ciri. Z pomocą bardowi przybywa Yennefer, dotkliwie raniąc i oszpecając Rience’a. Geralt wraz z Triss zabierają Ciri
z Kaer Morhen i kierują się do księstwa Ellander. Podróżują przez
Kaedwen wraz z kompanią krasnoludów Yarpena Zigrina, eskortującą ważny
ładunek dla króla Demawenda z Aedirn. Niedaleko ruin Shaerrawedd
dochodzi do starcia z komandem Scoia'tael – elfich powstańców walczących
z ludźmi. W Ellander Ciri trafia do
świątyni Melitele, gdzie uczy się podstaw magii od Yennefer. Geralt i
Rience tropią się nawzajem. Do spotkania dochodzi w Oxenfurcie –
czarodziej wynajmuje braci Micheletów, czterech morderców, których
zadaniem jest zabicie Geralta. Geralt pokonuje ich i atakuje Rience'a.
Starcie przerywa czarodziejka Filippa Eilhart, która względem Rience’a
ma własne plany. Scoia'tael są coraz brutalniej tępieni. Tymczasem
monarchowie Czterech Królestw spiskują - bez wiedzy magów, którzy
zdobywają coraz większe wpływy i władzę - planują prowokację i zbrojną
interwencję w Cintrze.
Czas pogardy, wydana w 1995r
Geralt zwraca się do Cordingera i Fenna (są to ludzie prowadzący coś w
stylu firmy detektywistycznej) by dowiedzieć się czegoś więcej o
Cirilli, okazuje się że jest ona elfią potomkinią i nosi w sobie gen
starszej krwi - co daje jej ogromne, jednak nie do końca sprecyzowane
możliwości. Tymczasem Ciri wraz z Yennefer podróżuje do Gors Valen, w
sąsiedztwie tego miasta znajduje się wyspa Thanned, na której niebawem
ma odbyć się zjazd czarowników, a ponadto w leżącej nieopodal Arteuzie
znajduje się szkoła dla czarodziejek. Geralt wraz ze swym przyjacielem
trubadurem Jaskrem przebywa w tym czasie w niedalekim kompleksie farm
(Wiedżmin otrzymał tam kolejne zlecenie zabicia potwora). Ciri dowiaduje
się o tym i ucieka nocą by spotkać się z Geraltem, zdaje sobie sprawę z
tego, że w Arteuzie będzie odizolowana i nie wiadomo kiedy będzie jej
dane znów go zobaczyć. W trakcie tej ucieczki goni ją Dziki Gon (orszak
widm wędrujący po niebie i porywający ludzi) sytuację ratuje zjawiająca
się nagle Yennefer przepędzająca widma, dochodzi do jej spotkania z
Geraltem w trakcie którego godzą się. W międzyczasie słychać coraz
częstsze głosy o nowej wojnie z Nilfgardem, północne królestwa pragną
rewanżu za pierszą wojnę. Geralt i czarodziejka wyruszają wspólnie na
wiec, niespodziewanie w trakcie niego okazuje się że wśród czarodziejów
istnieją dwa stronnictwa, które pragną wykonać zamach. Nocą dochodzi do
krwawych zajść, każda ze stron (jedni wspierają władców północnych
państw, a drudzy Nilfgard) wzywa do pomocy żołnierzy. Yennefer w trakcie
zajść przyprowadza Ciri, która wieszczy, że wojna się właśnie zaczęła.
Efekt walk jest następujący. Gerald pokiereszowany przez najsilniejszego
z czarowników Vilgefortza zostaje teleportowany przez Triss Merigold do
Brokilonu (tam leczą go driady), Cirilla jakimś cudem znika z wyspy,
eksploduje tam tajemniczy Portal teleportacyjny (jak się powszechnie
uważa niesie on tylko śmierć i potrzeba ogromnej mocy
aby go uruchomić), Yennefer znika. Okazuje się że jakimś cudem udało
Cirilli udało się przejść przez Portal Mewy i wylądowała gdzieś na
odległej pustyni, po licznych wydarzeniach (spotyka jednorożca i w
pewnym momencie zdobywa wielką moc by po chwili się jej wyrzec) ledwie
żywa zostaje znaleziona przez łapaczy - cesarz Nilfgardu Emhyr var
Emreis zlecił jej poszukiwania. Poprzez zbieg okoliczności Ciri zostaje
uwolniona i trafia do miejscowej szajki młodych ludzi trudniących się
zabijaniem i rabunkiem - zostaje jednym ze Szczurów.
Chrzest ognia, wydana w 1996r.
Wyleczony przez driady w Brokilonie Geralt wyrusza w podróż by uratować
Ciri, cel jego podróży nie jest spracyzowany, dochodzą go słuchy, że
więzi ją cesarz Nilfgardu i chce ją poślubić (prawda jest taka, że do
cesarza trafia sobowtór księżniczki gdyż prawdziwej Cirilli nie
odnaleziono). Towarzyszy mu Jaskier, do grupy dołącza też łuczniczka
Milva. W drodze spotykają handlarzy którzy mają niecodzienny ładunek,
spętanego w trumnie Nilfgardzkiego agenta Cahira Mawr Dyffryn (jest to
człowiek z koszmarów Ciri, ponadto był na Thanedd by ją porwać) Geralt
uwalnia go i daruje mu życie. Grupa kieruje się do ujścia Jarugi by
przedostać się do wrogiego Cesarstwa. Po drodze spotykają krasnoludy pod
przywództwem Zoltana Chivaya, którzy prowadzą w bezpieczne miejsce
uchodźców (kobiety i dzieci). Drużyna wiedźmina zaczyna wędrować łącznie
z nimi. Podczas jednego z noclegów spotykają dziwną postać Emiela
Regisa, który tytułuje się zielarzem, postanawia się do nich przylączyć
by bezpiecznie wrócić w rodzinne strony. Po dotarciu w końcu do obozu
uchodźców wpadają w wir walki pomiędzy stronami konfliktu. Jaskier i
Geralt trafiają do niewoli - zostali by niechybnie skazani na śmierć
gdyby nie Regis, okazuje się on być wampirem, Geralt w końcu toleruje
jego obecnośc mimo nabytej nienawiści do potworów. Do grupy przyłącza
się też Cahir, także mimo początkowej niechęci Geralta. Tak
wykrystalizowana paczka podąża do Nilfgardu. Po raz kolejny trafiają w
sam środek walki gdy próbują się przeprawić przez Jarugę, ratując z
opresji Liryjską królową.
Wieża Jaskółki, wydana w 1997r.
To już czwarta część powieści i szósta z cyklu o przygodach wiedźmina
Geralta. Akcja rozpoczyna się w momencie ucieczki Ciri, musi się ona
ukrywać przed ludzmi, którzy chcą ją wykorzystać do własnych celów. Z
pomocą Ciri przychodzi Vysygota, pustelnik zamieszkujący jemu tylko
znane moczary. W zamian za okazana pomoc Ciri opowiada mu swoją
historię. Opowiadała mu o tym jak była u szczurów, o Mistle, o pląsowej
róży wytatuowanej na jej pachwinie. O tym jak banda smarkaczy
zlekceważyła ostrzeżenia i wyszła na spotkanie z Bonhartem, który ich
pozabijał, a ją uwięził i chciał zmusić do wyznania kim jest. Wiedziała,
że jak mu to wyjawi czeka ją tylko śmierć, ją królową Cintry, wnuczkę
Calanthe. Milczała, a on ją bił i zmuszał do występów na arenie, gdzie
miała walczyć o życie.
Gdy ona zagłębiała się w przeszłość, Geralt i jego drużyna nadal
podążali za druidami z Cead Dhu. Byli już blisko celu, kiedy dowiedzieli
się o czyhającym na nich niebezpieczeństwie. Geralt jak zawsze chciał
się przekonać o wszystkim na własnej skórze, zabrał ze sobą Cahira i
udał się w kierunku wskazanym mu przez Angulemé, która to powiedziała im
o pułapce. Doszło do walki, w której Cahir został poważnie ranny, a
Geralt stracił swój wiedźmiński amulet. Musieli uciekać. Dołączyli do
reszty na granicy Toussaint, a Wiedźmin prawie natychmiast udał sie do
jaskini, w której jakoby miała znajdować się odpowiedź na od dawna
dręczące go pytanie o miejsce pobytu Ciri. Niewiele dowiedział się od
spotkanego wewnątrz elfa, niemniej musiał jak najszybciej opóścić to
miejsce. Jego przyjaciele byli w niebezpieczeństwie. kiedy dotarł na
miejsce wszędzie byli rozbójnicy z bandy Słowika. Z pomocą błędnych
rycerzy udało mu się uratować kompanów. Rycerze zobaczywszy Jaskra, czy
raczej wicehrabię Juliana, zaprosili ich do zamku.
Tymczasem czarodziejka Yennefer dotarła na wyspy Skellig. Spotkała tam
starego przyjaciela i zdołała go przekonać o swojej niewinności.
Pani Jeziora, wydana w 1999r.
Ostatnia część sagi zaczyna się nietypowo, do czarodziejki Nimue
przybywa młoda adeptka posiadająca zdolności odkrywania zdarzeń w czasie
snu (śniączka), jej zadaniem jest uzupełnienie wszystkich białych plam z
legendy o Geralcie i Ciri, która zachowała się wielu wersjach, a
nieścisłości występowały nad wyraz często
Po wejściu do Wieży Jaskółki Cirilla trafia do obcego jej świata, panami
są tam elfy. Staje przed wyborem, albo zostaje tu na zawsze, albo
urodzi dziecko
elfiemu władcy - Królowi Olch. Według przepowiedni dziecko ma mieć
niewyobrażalne zdolności, które pozwolą otworzyć przejście między
światami. Jednorożce ostrzegają dziewczynę o intencjach nieczystych
elfów, pomagają jej w ucieczce, Ciri wędruje przez czasy i miejsca
starając się trafić do Geralta i Yennefer. Moc pozwala jej na wędrówkę między wymiarami, lecz jest na tyle chaotyczna,
że nie może trafić w miejsce do którego zmierza. Pewnego dnia trafia w
pobliże wieży Nimue, ta otwiera portal, który wiedzie ją do twierdzy
Vilgefortza - by wypełniło się przeznaczenie.
Yennefer ze Skellige trafia do kryjówki Vilgefortza - cały czas myśląc,
że ukrywa on Ciri. Więziona przez niego i poddawana torturom, broni
dostępu do swego umysłu, czarownik miał nadzieję, że dostęp do niego
pozwoli mu wyśledzić księżniczkę
Wiedźmin wraz z całą drużyną zimuje w Tussand, przeżywa tam romans z
czarodziejką Fringilla Vigo - która jest jedną z członkiń loży i stąd
wszystkie znają poczynania Geralta. Czas spędzony w bajkowym księstwie
dzieli pomiędzy Fringillię i wielce intratne polowaniom na potwory.
Podczas jednego z takich polowań (mającemu miejsce w podziemiach)
podsłuchuję rozmowę Skellena i możnych z Nilfgardu o spisku na cesarza,
dowiaduje się że Emhyh dalej szuka Ciri, a w Nilfgardzie znajduje się
tylko sobowtór. Udaje mu się podsłuchać także jak nazywa się kryjówka
Vilgefortza.
Dzisiaj pragnę przedstawić osobę, którą przez swą bestsellerową powieść, która opowiada nam o przygodach młodego czarodzieja - Harrego Pottera zyskała niesamowicie bardzo dużą sławę i stała się dobrze znaną postacią na świecie - tą osobą jest Joanne Murray Rowling.
Krótko o J.K. Rowling
Joanne Murray Rowling, urodziła się 31 lipca 1965 roku w Yate
niedaleko Bristolu. Była głównie pisarką, a poznać się dała jako pisarz w roku 1997, kiedy wydała pierwszą część Harrego Pottera. Już jako sześciolatka dała poznać się jako autor jednego z opowiadania. Po studiach na Uniwersytecie Exeter rozpoczęła pracować w stolicy Anglii, Londynie jako sekretarka.
W roku 1992 wyjechała do Portugalii, gdzie podjęła naukę języka angielskiego. Tam też poznała swego pierwszego męża, który był Portugalczykiem, jednak ten związek szybko się rozpadł. Pisarka wraz ze swą córką, Jessicą, wróciła do Anglii, a dokładnie do siostry Diany. W tym czasie powstały pierwsze zapiski dotyczące sławnego już później cyklu o czarodziejach. Mieszkała wtedy w małym mieszkaniu i utrzymywała się z zasiłku rodzinnego. W roku 1997 z pomocą agenta Chrisophera Little'a
udało jej się wydać pierwszy tom przygód Harrego. Już na początku książka odniosła niezwykły sukces, a autorka zapewniała, że wszystkich części będzie siedem. Z biegiem czasu ukazywały się kolejne części. Po jakimś czasie Rowling sprzedała prawa do ekranizacji jej powieści wytwórni Warner Bros.
W 2001 roku wyszła za mąż za Neila Murraya, a w 2003 roku urodziła syna Davida, a dwa lata później córkę Mackenzie.
Ciekawostki
Aktualnie J. K. Rowling pracuje nad stroną internetową o Harrym Potterze, Pottermore. Adres znajdziecie tutaj --> http://www.pottermore.com/
Po premierze 7 tomu J. K. Rowling oznajmiła w wywiadzie, że ma zamiar napisać coś na kształt Historii Hogwartu, czyli wielką Encyklopedię Harry'ego Pottera.
Wśród wielu nagród, jakie otrzymała pisarka, był między innymi międzynarodowe odznaczenie Order Uśmiechu - przyznany przez polskich czytelników w 2002 roku.
J.K. Rowling jest jedną z najbogatszych osób w swoim kraju, posiada bowiem ona około 1,5 miliona dolarów.
W okresie poprzedzającym tworzenie serii "Harrego Pottera" Joanne cierpiała na depresję kliniczną.
Już w wieku 6 lat napisała swoje własne opowiadanie - opowiadanie o króliku.
Zanim pisarka zaczęła pracować nad swą siedmiotomową powieścią, napisała dwie, z których żadnej nie opublikowała.
Ponieważ panieńskie imię mogło wystraszyć czytelników, Rowling dodała sobie drugie imię po babci Kathleen.
O Harry Potterze...
Seria "Harry Potter" opisuje przygody młodego czarodzieja w ciągu sześciu lat, jakie spędza w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. W ciągu tych lat nauki poznaje wielu przyjaciół, a także ma okazję poznać też mroczną sferę świata magii.
Cykl składa się z siedmiu części:
Harry Potter: Kamień Filozoficzny, wydana w roku 1997, sfilmowana przez Chrisa Columbusa, tak samo jak druga część w 2001r.
Harry Potter: Komnata Tajemnic wydana w 1998 roku, sfilmowana w 2002r.
Harry Potter: Więzień Azkabanu, książka została wydana w roku 1999, a adaptacją zajął się Alfonso Cuarón w 2004r.
Harry Potter: Czara Ognia książka ta ujrzała światło dzienne w 2000 roku, filmową realizacją zajął się Mike Newell w 2005 roku.
Harry Potter: Zakon Feniksa wydany 2003 r. , zaadaptował ją David Yates tak samo jak pozostałe dwie części w 2007r.
Harry Potter: Książe Półkrwi ukazał się w księgarniach w 2005 r, w kinach w 2009 roku.
Harry Potter: Insygnia Śmierci. Książka ta ukazała się w 2007 r. Ze względu na obszerną fabułę część ta została przez reżysera podzielona na dwie części. Pierwsza w 2010, a druga w 2011 roku.
Fabuła Książek
Pierwsza część (Kamień Filozoficzny)
Roczny Harry Potter przeżywa próbę zabicia przez silnego czarodzieja
Voldemorta. Jego rodzice giną. Jednak na jego czole zostaje blizna w
kształcie błyskawicy. Trafia do domu swojej ciotki Petuni i wujka
Vernona. Kłamią, że jego rodzice zginęli w wypadku samochodowym, a jego
blizna na czole to pozostałość po tym dniu. W dzień swoich jedenastych
urodzin Harry dowiaduje się, że jest czarodziejem, a jego rodzice nie
zginęli w wypadku samochodowym, lecz zostali zamordowani przez
czarnoksiężnika. Harry zostaje przyjęty do Szkoły Magii i Czarodziejstwa
w Hogwarcie przez jej dyrektora Dumbledore'a. W trakcie nauki poznaje
swojego pierwszego w życiu przyjaciela Rona Weasleya, później zaprzyjaźnia się także z Hermioną Granger
do której wraz z Ronem na początku był zniechęcony. W pierwszym roku
swojego pobytu w Hogwarcie, Harry i jego przyjaciele będą poznawać świat
czarodziejów oraz odkryją tajemnicę Kamienia Filozoficznego. Harry dowie się, iż Lord Voldemort wcale nie został całkowicie zniszczony.
Druga część (Komnata Tajemnic)
Mimo ostrzeżenia przez skrzata domowego, Zgredka, o grożącym mu
niebezpieczeństwie, Harry wraca na drugi rok do Hogwartu. Wkrótce w
szkole zaczyna dochodzić do ataków na uczniów z rodzin mugoli, a po
szkole rozprzestrzenia się plotka o legendarnej, ukrytej w podziemiach
Hogwartu Komnacie Tajemnic i zamieszkującym ją potworze. Komnatę może
otworzyć tylko dziedzic Salazara Slytherina, jednego z założycieli szkoły.
Harry, Ron i Hermiona trafiają na ślad sprawcy ataków. Wkrótce porwana
zostaje siostra Rona. W finale wychodzi na jaw, że dziedzicem Slytherina
jest Tom Marvolo Riddle, czyli Lord Voldemort, i co za potwór kryje się
w pełnej grozy Komnacie Tajemnic.
Trzecia część (Więzień Azkabanu)
Harry ucieka od Dursleyów, potem dziwnym trafem jedzie Błędnym Rycerzem do Dziurawego Kotła i dowiaduje się, że świat czarodziejów zaabsorbowany jest wiadomością o ucieczce z Azkabanu, więzienia czarodziejów, groźnego mordercy i sługi Voldemorta, Syriusza Blacka.
Okazuje się, że Syriusz wydał rodziców Harry'ego Voldemortowi, a teraz
chcąc dokończyć dzieła próbuje zabić Harry'ego. Harry, z pomocą
przyjaciół odkrywa, że nie jest to do końca prawdą i mimo że nikt prócz
Dumbledore'a im nie wierzy, pomaga Syriuszowi w ucieczce. Bohater musi
stawić czoła dementorom
– straszliwym potworom, strażnikom twierdzy Azkaban, którzy ścigają
zbiega. Nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności ucieka również prawdziwy
winowajca, Peter Pettigrew, znany jako Glizdogon, co okaże się brzemienne w skutkach.
Czwarta część (Czara Ognia)
Po zakończeniu finałowego meczu mistrzostw świata w quidditchu pojawia się znak popleczników Voldemorta oraz dochodzi do marszu śmiercożerców. W Hogwarcie rozpoczyna się Turniej Trójmagiczny, w którym konkurować mają przedstawiciele trzech szkół magii: Hogwartu, Beauxbatons oraz Durmstrangu. W niewiadomy sposób Harry zostaje wylosowany przez Czarę Ognia
jako czwarty uczestnik, drugi przedstawiciel swojej szkoły. Musi zmagać
się jednocześnie z nauką, turniejem oraz ze znajdującym się w szkole śmierciożercą.
Uczestnictwo Harry'ego w turnieju okazuje się być sprytnie przemyślaną
operacją mającą na celu dostarczenie go Lordowi Voldemortowi, który
dzięki Glizdogonowi powrócił do kraju i zamierza odzyskać swe ciało.
Harry i Cedrik
wygrywają turniej i przenoszą się w miejsce przebywania Voldemorta.
Następuje kolejne starcie bohaterów, z którego Harry ledwo uchodzi z
życiem, ale Cedrik ginie z ręki Glizdogona. Voldemort odzyskuję ciało i
moc. Z całej społeczności czarodziejów tylko Dumbledore i przyjaciele
wierzą Harry'emu w powrót Czarnego Pana.
Piąta część (Zakon Feniksa)
Podczas wakacji Harry'ego i Dudleya atakują dementorzy. Potter używa
wobec nich zaklęcia Patronusa, przez co prawie zostaje wyrzucony ze
szkoły. 4 dni później w nocy do domu Dursleyów przylatują członkowie Zakonu Feniksa, tajnej organizacji walczącej z Voldemortem, i zabierają Harry'ego do domu Syriusza. Ministerstwo Magii
zaprzecza powrotowi Czarnego Pana, więc Zakon musi działać na dwa
fronty. Harry, Ron i Hermiona odkrywają, iż Voldemort poszukuje
tajemniczej "broni", która miałaby mu pomóc w zabiciu chłopca.
Rozpoczyna się nowy rok w Hogwarcie, nowym nauczycielem obrony przed
czarną magią zostaje Dolores Umbridge,
starszy podsekretarz ministra Knota. Na lekcjach, zgodnie z wytycznymi
Ministerstwa, uczy ona wyłącznie teorii. Harry organizuje ruch oporu,
zakładając Gwardię Dumbledore'a,
której członkowie pod jego okiem samodzielnie uczą się zaklęć
obronnych. Harry zauważa jednak, iż stosunek dyrektora do niego zmienił
się. Dumbledore unika jego obecności, a nawet jego spojrzenia. Harry
zaczyna także spotykać się z Krukonką, Cho Chang. Od czasu powrotu Lorda
Voldemorta bohatera dręczą straszne wizje. Aby je powstrzymać,
Dumbledore organizuje Harry'emu lekcje oklumencji
z Severusem Snapem. W międzyczasie Umbridge zostaje mianowana Wielkim
Inkwizytorem Hogwartu, a po zdemaskowaniu Gwardii Dumbledore'a zostaje
dyrektorem szkoły. Podczas zdawania suma z Historii Magii Harry ma wizję
o Syriuszu torturowanym w podziemiach Ministerstwa. Wraz z Ronem,
Hermioną, Ginny, Nevillem i Luną lecą do Londynu, by go uratować. Na
miejscu okazuje się, iż była to zasadzka śmierciożerców, którzy ścigają
przyjaciół po Departamencie Tajemnic. Harry odkrywa tam przepowiednię
dotyczącą jego i Lorda Voldemorta, lecz zostaje ona zniszczona. Po
pewnym czasie zjawiają się członkowie Zakonu Feniksa i rozpoczyna się
walka ze śmierciożercami. Syriusz ginie z rąk Bellatriks Lestrange.
Harry, ścigając ją, natrafia na Voldemorta, lecz zjawia się Dumbledore i
ratuje chłopca. Voldemort ucieka, lecz całe ministerstwo dowiaduje się o
jego powrocie. Harry jednak dowiaduje się, jak brzmiała treść
przepowiedni. Mówi ona, albo Harry lub Czarny Pan musi zginąć z ręki
drugiego.
Szósta część (Książę Półkrwi)
Dumbledore odbiera Harry'ego od Dursleyów, jednocześnie informując go, że po śmierci Syriusza Blacka otrzymał w spadku dom, który od jakiegoś czasu stanowił kwaterę Zakonu Feniksa. Wraz z Ronem i Hermioną Harry odkrywa, że Draco Malfoy
ma w tym roku tajemniczą misję do wypełnienia. W szkole okazuje się, że
nowy nauczyciel, profesor Slughorn, ma uczyć eliksirów, a posadę
nauczyciela obrony przed czarną magią otrzymał Snape.
Harry jest rozdarty między pełnieniem obowiązków kapitana drużyny,
śledzeniem Dracona Malfoya, indywidualnymi lekcjami z Dumbledore'em,
podczas których odkrywa historię życia Lorda Voldemorta i tajemnicę jego
nieśmiertelności, a własnymi studiami ze starego podręcznika z
odręcznymi notatkami tajemniczego Księcia Półkrwi. Tymczasem świat
czarodziejów jest w stanie wojny ze śmierciożercami, a młodzi
bohaterowie wkraczają w wiek intensywnych romansów. Walka z pułapkami
zastawionymi przez Voldemorta osłabia Dumbledore'a w chwili, gdy szkoła
potrzebuje go najbardziej. Draco Malfoy miał zabić Albusa Dumbledore'a.
Nie zrobił tego. Severus, który okazał się Księciem Półkrwi zabija
dyrektora, a potem ucieka ze śmierciożercami.
Siódma część (Insygnia Śmierci) Harry wraz z Ronem i Hermioną nie wracają do Hogwartu na siódmy rok nauki. Wyruszają na pełne niewiadomego poszukiwanie horkruksów. Tymczasem świat czarodziejów jest pod władzą Voldemorta i śmierciożerców.
Harry ukrywa się wraz z przyjaciółmi, codziennie zmieniając miejsca
pobytu (są już pełnoletni, więc mogą używać magii i teleportacji).
Podczas podróży dowiadują się szokujących faktów z przeszłości Dumbledore'a i jego rodziny. Zapoznają się z trzema Insygniami Śmierci:
Czarną różdżką, Peleryną niewidką oraz Kamieniem wskrzeszenia. Po
długiej i niebezpiecznej wyprawie odnajdują i niszczą horkruksy. Finał
ostatniej części ma jednak miejsce w Hogwarcie (którego dyrektorem jest
Snape), gdzie nauczyciele, uczniowie powyżej 17 lat, Gwardia Dumbledore'a oraz członkowie Zakonu Feniksa
walczą w Bitwie o Hogwart z Voldemortem i jego zwolennikami. Podczas
owej bitwy giną między innymi: Fred Weasley, Nimfadora i Remus Lupin,
Severus Snape, Vincent Crabbe, Bellatriks Lestrange, Lord Voldemort,
Colin Creevey i wielu innych, natomiast podczas całej fabuły: Hedwiga -
sowa Harry'ego, Szalonooki Moody, Rufus Scrimgeour, Zgredek, Gregorowicz
(wytwórca różdżek), Glizdogon i inni. Z epilogu dowiadujemy się o tym,
że główni bohaterowie zawarli dwa małżeństwa: Harry z Ginny i Ron z
Hermioną. Harry doczekał się trójki dzieci: Jamesa Syriusza, Albusa
Severusa i Lily Luny, natomiast Ron i Hermiona – córki Rose oraz syna
Hugo.
(Wszystkie streszczenia książek został uzyskane za pośrednictwem wikipedii)
A na koniec chciałbym zaprosić do obejrzenia filmiku z udziałem J.K. Rowling, w której zaprasza nas do odwiedzenia pewnej strony ;)
Drogi Czytelniku, być może zastanawiałeś się dlaczego elfowie są tacy wysocy i dlaczego tak długo żyją? Lub dlaczego w Środziemiu pojawia się aż tyle wież? Chciałeś się dowiedzieć czemu orkowie są tacy szpetni? Na te i inne interesujące pytania znajdziesz odpowiedź niżej - życzę miłej lektury.
Dlaczego elfowie u Tolkiena są tacy wysocy?
Często elfy są kojarzone jako małe, tchórzliwe istoty, a to wszystko dzieje się za sprawą Williama Szekspira, który w swych dziełach umieszczał elfy w takiej postaci. Jak sam rzekł Tolkien, Szekspir odegrał w tym procesie ,,niewybaczalną rolę". Mimo to w powieściach pisarza fantasy elfy ukazują się jako mądre i piękne stworzenia. Taki obraz elfów jaki obrał Tolkien był zapisany przed obrazem szekspirowskich istot. Obraz elfów u Johna jest osadzony w tradycji legend Północy czyli Skandynawii. Są one ,,mniej potężne od bogów, lecz wciąż mają ogromną moc.
Filmik przedstawiający przybycie elfów na pomoc królowi Theodenowi. (Uwaga! W książce nie doszło do tego incydentu. W Bitwie o Hełmowy Jar wziął udział tylko jeden elf - Legolas Greenleaf.)
Dlaczego elfowie żyją tak długo?
Elfowie w powieściach Johna żyją bardzo długo. Mimo młodego wyglądu elf może mieć parę tysięcy lat na karku. Są istotami nieśmiertelnymi, nie starzeją się. Zapewne wielu z Was chciałoby żyć długo, być nieśmiertelnym. Jednak trzeba zważyć na to, że musielibyśmy oglądać przemijanie tego, co kochamy. Zresztą w końcu znudziła by nam się długowieczność. Tolkien często rozmyślał nad śmiercią i co jest po niej. Być może dlatego, iż w bardzo młodym wieku stracił rodziców, co wywarło duży wpływ na jego życie. W Silmarillionie Iluvatar chce się przekonać, co różne ludy sądzą o życiu i śmierci - głównie chodziło mu o elfów i ludzi. Ludzie zazdrościli nieśmiertelności, a elfy - śmiertelności.
Dlaczego orkowie są tacy brzydcy?
Orkowie stanowią trzon armii Saurona i Sarumana. Nazwa ,,ork" pochodzi od rzymskiego boga świata podziemnego - Orcusa. To samo w łacinie znaczy "piekło". Jego staroangielska forma oznacza ,,ogra" lub ,,piekielnego demona", która pojawiła się w Beowulfie. Orkowie Tolkiena bardziej przypominają karły z legend. Po raz pierwszy pojawiają się w Hobbicie jako ,,gobliny''. Na Tolkiena wywarły wpływ opisy istot z opowieści autorstwa George'a Macdonalda. Dla potrzeb WP John stworzył gobliny znacznie obrzydliwsze od tych, które ukazują się z powieści ,,Księżniczka i koboldy" G. Macdonalda.Orkowie są początkowo innym gatunkiem, z upływem czasu stają się coraz obrzydliwsi pod wpływem życia pod ziemią, tak jak demony, które ukształtowały się przez ognie piekielne. Morgoth, pierwszy Pan Ciemności wyhodował orków z elfów. Łapał je i więził w podziemnych lochach. Wyglądali okropnie, gdyż takimi uczynił ich Melkor. Prawdopodobnie to leżało w zamyśle samego Władcy Ciemności.
Dlaczego Sauron manifestował swą obecność jako oko?
Sauron jako oko.
Sauron w formie cielesnej.
W WP jest kilka wzmianek o tym, iż Sauron posiada ciało bez jednego palca, palca na którym nosił Jedyny Pierścień. Jednak mimo to szpieguje swym okiem z Barad-dur, Czarnej Wieży, Wolne Ludy Śródziemia. Postać ta budzi także grozę i przerażenie wśród nawet najdzielniejszego męża. Orkowie służący panu Mordoru używają sztandaru czerwonego oka jako swego znaku. Legendy obfitują w jednookich bogów i demonów. Przykładem może być tu egipski bóg Ra. Bogowie Słońca i Księżyca są wszystkowidzącymi, przed nimi nie można nic ukryć. Tak samo jest z Saurorem. Księżyc i Słońce przypominają Gollumowi złowieszcze oko Czarnego Władcy, dlatego też przy sposobności unika ich, co wiąże się z przebywaniem w większości swego życia w jaskiniach. Jednak najważniejszą rolę przy kreowaniu oka Saurona miał Odyn, który poświęcił swoje oko w zamian za róg napełniony wodą, która zawierała wszelką mądrość.
Dlaczego w Śródziemiu jest aż tyle wież?
Barad-dur - siedziba Saurona.
Orthanc - siedziba Sarumana.
Mroczne wieże stanowią często element powieściowego krajobrazu. Są niezwykle wysokie, są symbolem potęgi i bogactwa, a na ich szczycie rozciąga się zapierający dech w piersiach widok. Często wiele z wież pełni rolę więzień. W Śródziemiu jest około sześciu wież, między innymi wieża Orthanc, Barad-dur, Cirith Ungol, Minas Morgul czy Minas Tirith.
Minas Tirith
Minas Morgul
Cirith Ungol - Przełęcz pająka
Tolkien zdawał sobie sprawę, co wywołują mroczne wieże, a w szczególności Barad-dur. W prologu WP możemy dowiedzieć, iż hobbici nie wznosili wież, co zgadza się z ich spokojną naturą. Zastanawiałeś się być może, o jakich wieżach mowa jest we Władcy Pierścieni: Dwie Wieże? Według twórców filmowej wersji WP chodzi o Czarną Wieżę i Orthanc. Sam autor po dłuższym czasie doszedł do wniosku, że w drugim tomie powieści chodzi o Orthanc i Cirith Ungol. Doszedł do wniosku po dłuższym czasie, bo nie planował wydania swej powieści w trzech tomach. Już wcześniej mogliście się dowiedzieć dlaczego. W celu dojścia do sedna sprawy Tolkien stworzył wiele zarysów obwoluty książki, uwzględniając różne warianty tego pomysłu. ________________________________________ Na końcu chciałbym serdecznie przeprosić za to, że mój wpis nie pojawił się tradycyjnie w niedzielę - niestety musiałem przygotowywać się do sprawdzianu szóstoklasisty i z tego względu nie mogłem pracować nad nowym wpisem.
